Bu istikbal neredeydi yahu???

Annecik bu şapkayı kendine örmüş ama anlaşılan bana kısmet oldu...
Nasıl, yakışmış, değil mi?

Dünyadaki 25. günümde deniz ile tanıştım. İlk tanışma biraz soğuk olduğundan pek hoşlandığımı söyleyemem. Bizimkiler denizi ısıtmayı öğrenselerdi belki bende paletlerimi takar yüzebilirdim.

Sepetim şahane ama di mi? Takıyorlar sepeti kollarına, haydi düşüyoruz yollara...
Bayılıyorum bu sepetle gezmeye. Uyumak içinse birebir.

Ve işte benimkilerle tanışmam. Sağdaki annem olmalı; yormuşum kadını anlaşılan. Pek bi şaşkın bakıyorlar ama mutlular sanırım. Ben o sıralar bunu pek bilmiyordum, şimdi karnım doyunca veya altım değişince anlayabiliyorum yüzlerindeki ifadenin ne anlama geldiğini...

19 Haziran 2006 saat 13:45
Hayattaki ilk fotoğrafım. Acaba beni ne eğlenceler bekliyor?

yaşasııın, blogum oldu!